Με τα τραίνα όμως είχαμε ένα μεγάλο θέμα και πολλές τρελές ιστορίες...
Ας τις δούμε λοιπόν...
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008
Ο φίλος Αντώνης που μας φιλοξένησε στο Oberhausen Hollten (χωριό κοντά στο Düsseldorf) μας πήγε το πρωί στις 8 περίπου με το αμάξι στον σταθμό του τραίνου για να δούμε την διαδρομή και να πηγαίνουμε μόνες μας τις επόμενες μέρες στην έκθεση Drupa. Μας ενημέρωσε ότι το τραίνο που μας βολεύει περνάει στις 8:23 και η διαδρομή από το σπίτι του μέχρι το σταθμό ήταν 10 λεπτά με τα πόδια.
Όλα καλά λοιπόν μέχρι εδώ...
Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008
Ξυπνήσαμε από τις 7 το πρωί για να ετοιμαστούμε. Φύγαμε λοιπόν από το σπίτι 8:05 για τον τραίνο. Η διαδρομή πολύ όμορφη και οι καλές σου, βγάζαμε φωτογραφίες σε όλη την διαδρομή. Σπιτάκια, δεντράκια, όλα τόσο γραφικά. Εντωμεταξύ, εγώ που δεν ήμουν σίγουρη και για την διαδρομή, σταμάτησα μια ξανθομαλλούσα δασκάλα που είχε βγάλει τα παιδάκια του δημοτικού για εκδρομή να την ρωτήσω. Σε κάποια φάση που δεν βλέπαμε ακόμα πουθενά τον σταθμό, ρωτώ την φίλη μου: "Σοφία, τι ώρα είναι;", καθότι ρολόι συνήθως δεν φοράω. Μου λέει λοιπόν 8:15 και αρχίζουμε να τρέχουμε. Ενώ λοιπόν εντοπίσαμε τον σταθμό, ακούμε τραίνο να έρχεται. Αφού ανεβήκαμε τις σκάλες και φτάσαμε στην άκρη του τραίνου, εκείνο έφυγε. Χαχα!!! Κοιταζόμασταν σαν χαζά! Αφού συνήλθαμε είπαμε να πάρουμε κανένα άλλο τραίνο. Το επόμενο που πήγαινε κατευθείαν Düsseldorf ήταν σε μια ώρα. Οπότε λέω θα πάρουμε αυτό που περνά σε 20 λεπτά, θα κατέβουμε Duisburg που είναι μεγαλύτερος σταθμός και από εκεί θα πάρουμε άλλο.
Ετσι και έγινε. Με το που ανεβαίνουμε στον τραίνο μας περίμενε και άλλη έκπληξη! Όσο καθόμασταν παρατηρήσαμε έναν τυπά που μιλούσε ρώσικα με την παρέα του και στα γερμανικά χαιρετούσε όλο τον άλλο κόσμο στο τραίνο καθώς και όσους περνούσαν από μπροστά του. Το γεγονός ότι ήταν κουστουμαρισμένος και γενικά στην τρίχα, ήταν και αυτό που μας έκανε την μεγαλύτερη αισθηση. Κατεβήκαμε τέλος πάντων στον σταθμό και μέχρι να έρθει το επόμενο τραίνο πήγαμε για να πάρουμε πρωινό. Και φυσικά συναντάμε το παλικάρι από το τραίνο που με στην χαρά άκουγε την μουσική που είχε το μαγαζί και χόρευε σαν τρελός. Κρατούσε στο ένα χέρι την Βίβλο με χρυσό εξώφυλλο και στο άλλο χέρι μια τυλιγμένη εφημερίδα που ρυθμικά χτυπούσε πάνω στην Βίβλο! Παράλληλα μας ρώταγε στα αγγλικά αφού κατάλαβε ότι ήμασταν ξένες: "Can you feel the beat? Can you feel the beat?". Χαχα... όλα τα λεφτά!!!
Και έχει και άλλο.... Το βράδυ είχαμε και άλλο θέμα! Δεν είχαμε μελετήσει καλά τα δρομολόγια και δεν είχαμε τρόπο να γυρίσουμε από Düsseldorf κατευθείαν στο Hollten. Κοιτάζοντας τον πίνακα ανακοινώσεων ρωτήσαμε έναν περαστικό πως θα πηγαίναμε στον προορισμό μας. Μας είπε για τα δρομολόγια και μας συνόδεψε και στο τραίνο αφού ήταν και ο δικός του δρόμος προς τα εκεί. Στην διαδρομή μας έκανε ιστορική περιήγηση της περιοχής. Κατεβήκαμε και προθυμοποιήθηκε να περιμένει μέχρι να περάσει το τραίνο μας. Μάλιστα είπε να βγούμε έξω μέχρι να περάσει η ώρα. Εμείς βέβαια ευγενικά του είπαμε ότι δεν χρειάζεται και να πάει στην δουλειά του. Φεύγοντας λοιπόν έσκυψε και με φίλησε σταυρωτά και πήγε να δώσει και ένα τρίτο φιλί κάπου στο κέντρο. Εγώ τραβήχτηκα προς τα πίσω οπότε και εκείνος επέστρεψε πίσω στην θέση του. Μετά πήγε στην Σοφία, στην οποία έδωσε μόνο τα δυο φιλιά, χωρίς κεντρική κίνηση....
Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008
Την επόμενη μέρα όπως καταλαβαίνετε, ξεκινήσαμε πολύ νωρίς και χωρίς φωτογραφίες στον δρόμο! Φτάσαμε 8:15 στον σταθμό, κυρίες! 8:23 ακούμε ένα τραίνο να έρχεται... και να περνά σαν σφαίρα από μπροστά μας χωρίς να σταματά. Οι Γερμανοί σαστίσανε και εμείς σκάσαμε στα γέλια! Τελικά το τραίνο σταμάτησε μέτρα πιο κάτω και έβαλε όπισθεν και γύρισε πίσω στον σταθμό! Σε όποιον εκ Γερμανίας και αν είπαμε αυτή την ιστορία, μας είπε ότι δεν γίνονται εκεί αυτά τα πράγματα!
Αλλά όχι δεν τελειώνει εδώ... Στο τραίνο καθήσαμε αντικρυστά με την Σοφία και σε κάποιον από τους επόμενους σταθμούς μπήκε μέσα ένας τυπάς εκ Γαλλίας που θέλησε να μας πιάσει κουβέντα... στα γαλλικά και στα γερμανικά. Εγώ να ψιλοκαταλαβαίνω τι μας λέει αλλά υπήρχε ένα θέμα! Ο τύπος βρωμοκοπούσε αλκόλ και τσιγάρο 8:30 το πρωί. Και να πέφτει πάνω στην Σοφία και να της μιλάει!!! Χαχαχαχαχαχαχα.... Εμείς με την Σόφία αρχίσαμε να μιλάμε στα ελληνικά γιατί μόνο έτσι δεν ασχολιόταν μαζί μας και να λέμε απλά αυτό αυτό εκείνο γιατί δεν μας ερχόνταν τίποτε άλλο εκείνη την στιγμή! χεχε... Μετά άρχισε να ασχολιέται με τον διπλανό μου, ο οποίος όμως δεν του έδινε σημασία οπότε ο Γάλλος μας ξεκίνησε να του κάνει χειρονομίες του τύπου να πάει να γαμηθεί!
Στην βραδινή μας επιστροφή είχαμε πάλι θέμα με τα δρομολόγια αλλά τώρα του είχαμε πάρει τον αέρα. Και αντί να περιμένουμε το τραίνο από τον κεντρικό σταθμό του Oberhausen για το επόμενο τραίνο, είπαμε να πάρουμε το λεωφορείο! Είδαμε τους σταθμούς στους χάρτες και υποθέσαμε ποιος ήταν ο προορισμός μας. Και ξεκίνησε η περιπέτεια αφού η υπόλοιπη διαδρομή δεν μας θύμιζε τίποτα! Ρωτήσαμε μια κοπελίτσα στο λεωφορείο να μας πει και μετά το κάναμε πανηγύρι, που άρχισε να γελάει και εκείνη παρόλο που δεν καταλάβαινε τι λέγαμε! Πάντως εμείς τα καταφέραμε!
Σάββατο 7 Ιουνίου 2008
Το πρωινό μας ήταν ήσυχο αλλά στο βραδινό τραίνο για Stuttgart είδαμε τα απίστευτα. Παρακάτω βλέπετε τι είδαν τα μάτια μας!
Παραδοσιακή κυρία Αφρικάνικης καταγωγής
Μεθυσμένοι στην διαδρομή για Stuttgart
Και περιττό να σχολιάσω ότι επειδή το κλιματιστικό ήταν χαλασμένο σε εκείνο το τραίνο, μας κέρασαν αναψυχτικά για να μας δροσίσουν...
Αυτός ο κύριος πήγαινε πρωί πρωί Κυριακής για ορειβασία στα περίχωρα της Stuttgart. Τέλειο!
Αυτά που λέτε...
Για περισσότερες τρελές ιστορίες, μείνατε συντονισμένοι...
No comments:
Post a Comment